desinit esse
عُدمʿudima
pass. v. ʿdm – to cease to exist-
Avic. Met. 44, 40: Cum vero desierit esse, iam acquisitum est sibi non esse discretum ab esse
-
Avic. Met. 88, 57: Si vero utrumque desinit esse in unitione et provenit aliquid tertium ex eis
Marm. 60, 19: وإن عدما جميعا بالاتحاد وحدث شىء ثالث منهما
- 2 s.v. ʿadima Avic. Met.
معدومmaʿdūm
pass. part. ʿdm – non-existent-
Avic. Met. 88, 55: Si autem uniuntur [ sc. duae substantiae ] ita ut unum eorum desinat esse et alterum habeat esse
Marm. 60, 19: وان اتحدا [sc. جوهران] وأحدهما معدوم والآخر موجود
- 1 Avic. Met.
وأحدهما معدوم – ita ut unum eorum desinat esseAvic. Met. 60 / 88
فسدfasada
v. fsd – to be corrupted, to corrupt-
Avic. An. vol. II 109, 92: haec oppositio remanet post discessum animarum a corporibus: necesse est enim ut aut esse desinant …, aut ut fiant una
Rahm. 225, 11: إن هذه الشبهة تلزمكم فى النفوس إذا فارقت الأبدان، فإنها إما أن تفسد …، وإما أن تتحد
-
Avic. An. vol. II 113, 44: Capitulum quod anima humana non desinit esse nec transfertur in alia corpora
- 2 Avic. An.
لا يكونlā yakūnu
negated v. kwn – not to be-
Avic. An. vol. I 46, 52, corr. ref. vol. I 46, 62: Motus vero secundum permutationem, aut erit ex hoc quod est anima, et tunc anima, cum moverit, desinet esse anima
Rahm. 21, 1: وأما الحركة على سبيل الاستحالة فإما أن تكون حركة فى كونها نفسا، فتكون النفس إذا حركت لا تكون نفسا
- 1 Avic. An.