despicere

1.

استخفّistaḫaffa

v. ḫffto think little of, to despise
  1. Avic. Met. 342, 13: aliquis enim ex vulgo beneficium recipiens ab aliquo propter retributionem, quamvis illa sit praeter substantiam, cum perceperit hoc, despicit illud beneficium et negat esse bonum

    Marm. 232, 8: إذ الواحد منهم إذا أحسن إليه لعوض وإن كان شيئًا غير المال، ففطن له، استخف المنة أو أنكرها

  1. 1 Avic. Met.
2.

أطلّaṭalla (+ ʿalā)

v. ṭllto overlook s.th., to command s.th.
  1. Avic. An. vol. II 182, 85: quae omnia [ sc. virtus formalis et sensus communis ] non fuerunt ita, nisi ut despiciant super sensus, quorum plures non derivantur nisi ex priore parte cerebri

    Rahm. 268, 5: وإنما كانا [sc. القوة المصورة والحسّ المشترك] هناك ليطلا على الحواسّ التى أكثرها إنما تنبعث من مقدم الدماغ

  1. 1 Avic. An.
3.

تنزّهtanazzuh

n. nzhtranscendence (of the soul), purity
  1. Avic. Met. 518, 19: qui conservat animam rationalem secundum naturam suam cum acquisitione dispositionis erigendi se et despiciendi hoc

    Marm. 354, 17: وتبقية النفس الناطقة على جبلتها مع إفادة هيئة الاستعلاء والتنزه

  1. 1 Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: