deviare
انحرافinḥirāf (+ ʿan + ilā)
n. ḥrf – deviating, swerving from s.th. towards (n.)-
Avic. Met. 267, 6: Sed defectus nominum et parvitas percipiendi differentias, aut hoc, aut illud, facit necessario deviare a vera differentia ad comitans
Marm. 182, 1: لكن عدم الأسماء وقلة شعورنا بالفصول يضطرنا - إما هذا وإما ذاك - إلى الانحراف عن حقيقة الفصل إلى لازمه
- 1 Avic. Met.
ألحدalḥada
v. lḥd – to deviate (from the right course), to apostatize-
Ibn Tum. 111c, 41: Dei quidem sunt nomina sancta; his ergo adora eum, et derelinque eos [qui] in nominibus eius deviant
Goldz. 237, 20: وللّه الاسماء الحسنى فادعوه بها وذروا الذين يلحدون فى اسمائه
- 1 Ibn Tum.
تعدّىtaʿaddā (+ acc. + ilā)
v. ʿdw – to go beyond s.th. towards-
Avic. Met. 254, 51: Non enim, cum voluerimus distinguere inter aliqua duo, debemus deviare ab hoc ad ostendendum alias dispositiones
Marm. 167, 16: وليس إذا أردنا أن نفرق بين شيئين يلزمنا أن نتعدى التفريق إلى بيانات أحوال أخرى
- 1 Avic. Met.
أخرجaḫraǧa (+ acc. + ʿan)
v. ḫrǧ – to cause s.o. to deviate from-
Avic. Qual. 77, 46: et laborant [ sc. homines ] in ista ratione et attingunt taedium et laborem qui deviat eos a tramite recto
Qass. 255, 7: ويشق عليهم [sc. الناس] الأمر، فيدفعون إلى تكلف يخرجهم عن الجادة المستقيمة
- 1 Avic. Qual.
أسقطasqaṭa
v. sqṭ – to cause to cease-
Avic. Qual. 78, 63: et nunc nimius usus quo utuntur [ sc. homines ] deviat ne laborent ad illud
Qass. 256, 1: لكن كثرة مشاهدتهم [sc. الناس] ما يشاهدون من ذينك يسقط عنهم الاشتغال به
- 1 Avic. Qual.
تطويلtaṭwīl
n. ṭwl – going to great lengths (n.)-
Alpet. ch. 1 §18: Sed illud quod dampnificavit suas radices est hoc quod posuerunt hunc circulum radicem omnibus illis motibus (et hec radix coegit multum deviare …)
Gold. 5r, 13: وامّا الذى اخل باصولهم وضعهم هذه الدائرة اصلا لجميع تلك الحركات واضطرهم ذلك الى كثرة التطويل
- 1 Alpet.
لا يحصّلlā yuḥaṣṣilu
negated v. ḥṣl – not to obtain-
Avic. Gen. 150, 95: iste error deviat nos a vera mensuratione
Qass. 198, 9: ومثل هذا التقريب لا يحصّل التقدير الحقيقى
- 1 Avic. Gen.