discedere

1.1

فارقfāraqa (+ acc.)

v. frqto separate o.s. from; to leave (trans.)
  1. Avic. An. vol. I 57, 16: Coniunctio etenim semper eget coniungente sine dubio, et melius est ut ipsum sit anima: ipsum est enim, quo discedente, destruitur coniunctio

    Rahm. 27, 8: والتأليف يحتاج إلى مؤلف لا محالة، فذلك المؤلف أولى أن يكون هو النفس، وهو الذى إذا فارق وجب انتقاض التأليف

  2. Avic. An. vol. I 110, 00: cur non separantur partes et discedit grave a levi?

    Rahm. 55, 16: لم لا ينفصل بهذه الحركة فيفارق الثقيل الخفيف

  3. Avic. Met. 192, 58: Redeamus ergo ad id unde discessimus

  4. Avic. Met. 440, 28: Qui autem negaverit hoc, iam discessit a vero intellectu lingua

    Marm. 303, 9: ومن أنكر هذا، فقد فارق مقتضى عقله لسانا

  1. 6 Avic. An.
  2. 2 Avic. Met.
1.2

فرقةfurqa

n. frqseparation (from one’s husband)
  1. Avic. Met. 545, 21: Hoc autem firmius debet esse ex parte mulieris, ne habeat potestatem discedendi a viro quando voluerit

    Marm. 372, 13: وهذا التأكد يحصل من جهة المرأة بأن لا يكون فى يديها إيقاع هذه الفرقة

  1. 1 Avic. Met.

بأن لا يكون فى يديها إيقاع هذه الفرقة – ne habeat potestatem discedendi Avic. Met. 372 / 545

2.

تركtaraka

v. trkto abandon
  1. Avic. An. vol. II 17, 31: et sic quasi discedit [ sc. anima ] ab intellectu et ab eius dominio

    Rahm. 172, 17: فكأنها [sc. النفس] تترك العقل وتدبيره

  1. 1 Avic. An.
3.

انفصلinfaṣala (+ ʿan)

v. fṣlto be separated from
  1. Avic. An. vol. I 256, 39: per qualitatem quam ipse efficit, non per aliquid quod discedat ab eo

    Rahm. 143, 12: بكيفية يؤثرها لا لشىء ينفصل عنه

  1. 1 Avic. An.
4.

أعرضaʿraḍa (+ ʿan)

v. ʿrḍto desist from
  1. Avic. Met. 215, 14: Postquam autem venimus usque ad hoc, discedamus inde

    Marm. 145, 5: وإذا أشرنا إلى هذا المبلغ فلنعرض عنه

  1. 1 Avic. Met.
5.

اجتنابiǧtināb

n. ǧnbavoidance
  1. Avic. An. vol. I 132, 99: Alii enim sensus fortassis cooperantur ad inquirendum nutrimentum conveniens et ad discedendum a nocivo

    Rahm. 67, 20: فإن الحواسّ الأُخرى ربما أعانت على ارتياد الغذاء الموافق واجتناب الضار

  1. 1 Avic. An.

فإن الحواسّ الأُخرى ربما أعانت على … اجتناب الضار – Alii enim sensus fortassis cooperantur ad … discendendum a nocivo Avic. An. 67 / vol. I 132

6.

زائلzāʾil (+ ʿan)

nominalized act. part. zwlthat which goes away from, that which leaves (trans.)
  1. Avic. An. vol. I 241, 97: id quod de radio existit in speculo ipsum est quod videt formam speculi, et id quod de illo discessit ab eo ipsum est quod videt formam alterius rei

    Rahm. 133, 14: فإن كان القائم على المرآة من الشعاع يرى صورة المرآة والزائل عنها إلى شىء آخر

  1. 1 Avic. An.

والزائل عنها – et id quod de illo discessit ab eoAvic. An. 133 / vol. I 241

7.

ماتmāta

v. mwtto die
  1. Ibn Tum. 109a, 9: Quicumque discesserit sciens quod: «non est nisi unus Deus», ingredietur in paradisum

    Goldz. 229, 6: من مات وهو يعلم انه لا اله الا اللّه دخل الجنة

  1. 1 Ibn Tum.
8.

انزعاجinziʿāǧ (+ ʿan)

n. zʿǧbeing repelled from (n.)
  1. Avic. Met. 540, 36: Propter hoc igitur est infixa sibi voluntas discedendi ab hoc corpore et ab eius impressionibus

    Marm. 369, 10: فيتقرر لذلك فيها هيئة الانزعاج عن هذا البدن وتأثيراته

  1. 1 Avic. Met.
9.

انقطعinqaṭaʿa

v. qṭʿto be cut off
  1. Avic. An. vol. I 254, 2: discedit ab eis aliquid quod est necessarium ad hoc ut afficiat eorum affectio

    Rahm. 142, 2: انقطع عنه شىء يحتاج إليه حتى يؤثر أثره

  1. 1 s.v. discere Avic. An.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: