discessus (n.)

1.

خروجḫurūǧ (+ ʿan)

n. ḫrǧdeviation from (sc. equilibrium)
  1. Kindi Grad. 274, 23: Iam igitur manifestum est quod discessus ab equalitate in qualitate est augmentum unius duarum qualitatum supra sibi contrariam

    Gauth. 9, 2: فقد بان ان الخروج عن الاعتدال فى الكيفية زيادة احدى الكيفيتين على الكيفية المضادة لها

  2. Kindi Grad. 275, 11: Et quia manifestum est quod discessus ab equalitate secundum qualitatem est augmentum unius qualitatis supra sibi contrariam

  1. Kindi Grad.
2.

فارقfāraqa (+ acc.)

v. frqto leave s.th., to separate from
  1. Avic. An. vol. II 109, 92: haec oppositio remanet post discessum animarum a corporibus

    Rahm. 225, 11: هذه الشبهة تلزمكم فى النفوس إذا فارقت الأبدان

  1. 1 Avic. An.

فى النفوس إذا فارقت الأبدان – post discessum animarum a corporibus Avic. An. 225 / vol. II 109

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: