discessus (n.)
خروجḫurūǧ (+ ʿan)
n. ḫrǧ – deviation from (sc. equilibrium)-
Kindi Grad. 274, 23: lam igitur manifestum est quod discessus ab equalitate in qualitate est augmentum unius duarum qualitatum supra sibi contrariam
Gauth. 9, 2: فقد بان ان الخروج عن الاعتدال فى الكيفية زيادة احدى الكيفيتين على الكيفية المضادة لها
-
Kindi Grad. 275, 11: Et quia manifestum est quod discessus ab equalitate secundum qualitatem est augmentum unius qualitatis supra sibi contrariam
- Kindi Grad.
فارقfāraqa (+ acc.)
v. frq – to leave s.th., to separate from-
Avic. An. vol. II 109, 92: haec oppositio remanet post discessum animarum a corporibus
Rahm. 225, 11: هذه الشبهة تلزمكم فى النفوس إذا فارقت الأبدان
- 1 Avic. An.
فى النفوس إذا فارقت الأبدان – post discessum animarum a corporibus Avic. An. 225 / vol. II 109