discrepare
انفصلinfaṣala (+ ʿan)
v. fṣl – to be separate from-
Avic. Met. 282, 11: Quomodo autem se habeat cum reliquis, hoc est quod, si differentia convenerit cum illis in quidditate, necesse erit ut discrepet ab eis per differentiam
Marm. 178, 4: وأما حاله مع سائر الأشياء، فإن الفصل إن شاركها فى الماهية وجب أن ينفصل عنها بفصل
- 1 Avic. Met.
منفصلmunfaṣil (+ ʿan)
act. part. fṣl – being separate from-
Avic. Met. 280, 58: Constat scilicet quod omnis species discrepat ab aliis secum convenientibus in genere per differentiam
Marm. 176, 7: إنه من البين أن كل نوع منفصل عن شركائه فى الجنس بفصل
- 1 Avic. Met.
أن كل نوع منفصل عن شركائه – quod omnis species discrepat ab aliis Avic. Met. 176 / 280
فارقfāraqa (+ acc.)
v. frq – to separate o.s. from-
Avic. Met. 400, 14: si autem fuerit ut discrepet ab illa re, tunc illa quidditas non erit necesse esse ullo modo absolute
Marm. 275, 9: وإن كان قد يقارن* ذلك الشىء فليست تلك الماهية البتة واجبة الوجود مطلقا [ * Bertolacci 2006, 534: يفارق ]
- 1 Avic. Met.