disrumpi
تفريقtafrīq
n. frq – separation, being separated-
Avic. Gen. 93, 18: quia viscosum est quod faciliter oboedit figurationi in quacumque figura quam volueris, et difficiliter disrumpitur, et extenditur continue sine disruptione
Qass. 151, 6: وذلك أن اللزج هو ما يسهل تشكله، بأى شكل أزيد [sic]، ويعسر تفريقه، بل يمتد متصلا
- 1 s.v. disrumpere Avic. Gen.