divinator
كاهنkāhin (pl. kuhhān)
n. khn – diviner-
Albu. Coni. tr. VI, li. 356, version c, see fn. 46: significat illud mortem regis Babilonie et multa miracula in pluribus climatibus et dispersionem divinatorum
Yama.: دلّ ذلك على موت ملك بابل وكثرة الأعاجيب في أكثر الأقاليم وانتشار الكهّان
- 1 Albu. Coni.
عرّافʿarrāf
n. ʿrf – diviner, fortuneteller-
Aris. Anim. III 765a27: sicut praedicunt divinatores
Brug.: مثل ما يقولوا العرّافون
- 1 Aris. Anim. III