divisim

1.

منفردًاmunfaridan

adv. acc. frdtaken alone, taken uncombined
  1. Aver. MC Gen. 156vb60: Quod enim dicitur de aliquo divisim, non sequitur ut semper dicatur coniunctim

    Eich. 16, 3: وذلك أنّ ما يصدق على الشىء منفردا فليس يصدق عليه مركّبا

  1. 1 Aver. MC Gen.
2.

مباينmubāyin

act. part. byndistinct, different
  1. Avic. Met. 446, 40: Si vero non potuit creare cum illo, sed potuit creare divisim ab eo, scilicet vel prius vel posterius eo

    Marm. 307, 1: وإن لم يمكن معه، بل كان إمكانه مباينا له، متقدما عليه، أو متأخرا عنه

  1. 1 s.v. mubāyinan Avic. Met.

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: