doctus

1.

أديبadīb

(nominalized) adj. ʾdbeducated; educated person
  1. Aris. Anim. II 639a8: Et forte est doctrina docti in cognitione naturarum alicuius rei et scientia singulari

    Kruk: وربما كان ادب الاديب فى معرفة طباع شىء واحد وعلم مفرد من غيره

  2. Aris. Anim. II 639a10: et alius erit doctus et sapiens naturarum alterius rei proprie

    Kruk: وغيره يكون اديبا وعالما بطباع شىء آخر خاصة

  1. 2 Aris. Anim. II
2.

تمييزtamyīz

n. myzdiscernment
  1. Avic. An. vol. II 136, 68: quod possunt perpendere docti homines ex libris eius qui intitulantur De Intellectu et Intellectis, et De Anima

    Rahm. 240, 6: ويدل على ذلك أهل التمييز كتبه فى العقل والمعقولات وكتبه فى النفس

  1. 1 Avic. An.
[ Cf. Goichon 1938, no. 683. ]

ويدل على ذلك أهل التمييز – quod possunt perpendere docti hominesAvic. An. 240 / vol. II 136

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: