doctus
أديبadīb
(nominalized) adj. ʾdb – educated; educated person-
Aris. Anim. II 639a8: Et forte est doctrina docti in cognitione naturarum alicuius rei et scientia singulari
Kruk: وربما كان ادب الاديب فى معرفة طباع شىء واحد وعلم مفرد من غيره
-
Aris. Anim. II 639a10: et alius erit doctus et sapiens naturarum alterius rei proprie
Kruk: وغيره يكون اديبا وعالما بطباع شىء آخر خاصة
- 2 Aris. Anim. II
تمييزtamyīz
n. myz – discernment-
Avic. An. vol. II 136, 68: quod possunt perpendere docti homines ex libris eius qui intitulantur De Intellectu et Intellectis, et De Anima
Rahm. 240, 6: ويدل على ذلك أهل التمييز كتبه فى العقل والمعقولات وكتبه فى النفس
- 1 Avic. An.
ويدل على ذلك أهل التمييز – quod possunt perpendere docti hominesAvic. An. 240 / vol. II 136