emanans

1.1

فائضfāʾiḍ (+ ilā)

act. part. fyḍemanating on (intr.) (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 155, 38: Ex his etiam est ille qui tenuit quod generare est ex quadam virtute cuiusdam partis animae emanante in testiculos maris et feminae

    Rahm. 250, 19: ومنهم من جعل التوليد لقوة من هذا الجزء من أجزاء النفس فائضة إلى الأنثيين فى الذكر والأنثى

  1. 1 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 549. ]
1.2

فيضfayḍ

n. fyḍemanation, what emanates (intr.) (philos.)
  1. Avic. An. vol. II 161, 42: emanatio autem potest esse separatio emanantis ab eo a quo emanat

    Rahm. 254, 19: والفيضان يجوز أن يكون على سبيل مفارقة للفيض عن المفيض

  1. 1 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 546. ]

على سبيل مفارقة للفيض عن المفيض – separatio emanantis ab eo a quo emanat Avic. An. 254 / vol. II 161

1.3

فاضfāḍa

v. (in indef. rel. clause) fyḍto emanate (intr.) (philos.)
  1. Avic. An. vol. I 171, 17: et veluti tegat colorem eorum et quasi sit aliquid emanans ab eis

    Rahm. 91, 15: وكأنه يستر لونها وكأنه شىء يفيض منها

  1. 1 Avic. An.
[ Goichon 1938, no. 544. ]

Submit Feedback

Your Name: (optional)
Your E-Mail: (optional)

Please specify the part of the lemma you wish to submit a contribution for:

Your feedback: