emanatio
فيضfayḍ
n. fyḍ – emanation (e.g. of abstract forms or of faculties) (philos., psych.)-
Avic. An. vol. II 127, 49: Cogitationes enim et considerationes motus sunt aptantes animam ad recipiendum emanationem
Rahm. 235, 9: فإن الأفكار والتأملات حركات معدة للنفس نحو قبول الفيض
-
Avic. An. vol. II 176, 77: emanatio autem prius debet emanare ab eo a quo principaliter pendet
Rahm. 264, 10: لأن الفيض يجب أن يكون صادرا من أول متعلق به
- 3 Avic. An.
فيضانfayaḍān
n. fyḍ – emanation (philos.)-
Avic. An. vol. II 149, 49: et emanat ab ea virtus intellectus simplicis, quem sequitur emanatio ordinandi
Rahm. 247, 9: ففاضت منه قوة العقل المجرد الذى يتبعه فيضان التفصيل
- 1 Avic. An.
فاضfāḍa
v. fyḍ – to emanate, to be provided (philos.)-
Avic. Gen. 128, 2: et caliditas etiam inventa in ea, materia non prohibet ab ea emanationem caliditatis per istam sui naturam
Qass. 179, 16: والسخونة التى وجدت عنها لا تمنع أن تفيض عنها أيضًا السخونة فى طبعها
- 1 Avic. Gen.
لا تمنع أن تفيض عنها أيضًا السخونة – materia non prohibet ab ea emanationem caliditatis Avic. Gen. 179 / 128
صدورṣudūr
n. ṣdr – proceeding (of acts) (n.) (psych.)-
Avic. An. vol. I 17, 2: et emanatio illarum dispositionum erit ab essentia illius formae
Rahm. 5, 15: ويكون صدور تلك الأحوال عن تلك الصورة بذاتها
- 1 Avic. An.