ens
موجودmawǧūd
(nominalized) pass. part. wǧd – existent, existing thing; existing-
Avic. Met. 8, 51: oportebit tunc ut ens, inquantum est ens, sit subiectum
Marm. 6, 16: فيجب إذن أن يكون الموضوع الأول هو الموجود بما هو موجود
-
Avic. Met. 479, 88: quia ipse est ens a quo fluit quicquid est, fluxu discreto eb eius essentia
Marm. 327, 17: أنه الموجود الذى يفيض عنه كل وجود فيضانا مباينا لذاته
-
Aver. MC Gen. 156ra34: Principium autem perscrutationis de hoc est utrum entia naturalia generantur et alterantur et augmentantur
Eich. 11, 11: ومبدأ الفحص عن ذلك هو هل الموجودات الطبيعية تتكوّن وتستحيل وتنمو
-
Aver. MC Gen. 158ra68: verbi gratia Parmenides vocat ignem ens et terram non ens
Eich. 24, 15: سمّى النار موجودة والأرض غير موجودة
-
Aver. Ep. Parv. 196rb30: statim percipiet quod illud sensibile est de genere illius quod erat ens in potentia et quod est possibile ut exeat in actum
Blum. 49, 5: اشعرها العقل ان ذلك المحسوس من جنس ما كان عندها مخرجا وموجودًا بالقوة، وانه ممكن ان يخرج الى الفعل
-
Aver. Ep. Parv. 256rb33: Et tale ens est longioris permanentie
Blum. 97, 1: وانما كان الموجود الذى بهذه الصفة اكثر بقاء
-
Aver. MC Int. diff. II, 31, 156: Et est quidem natura inventi (entis) sequens sermonem verum
Butt. 77, 15: وإنما كانت طبيعة الموجود تابعة للقول الصادق
-
Aver. MC Int. diff. IV, 98, 78: Et propter illud non est generatio ex ente nisi per accidens
Butt. 121, 6: ولذلك ليس يكون التكون من موجود إلا بالعرض
- 59 Avic. Met.
- 2 Aver. MC Gen.
- 9 Aver. Ep. Parv.
- 3 Aver. MC Int.
وجودwuǧūd
n. wǧd – existence-
Avic. Met. 23, 35: quae facit necessarium quod ens habet principium quod est necesse esse
Marm. 16, 12: بل من طريق مقدمات كلية عقلية توجب للوجود مبدأ واجب الوجود
-
Avic. Met. 401, 21: possibile est enim ut ens sit causatum
Marm. 275, 14: وذلك لأن الوجود يجوز أن يكون معلولا
-
Aver. MC Gen. 174vb47: et quia ens est melius quam non ens, et ens necessarium nobilius quam non necessarium
Eich. 136, 5: وكان الوجود أفضل من العدم … وأنّ الضروري أفضل من غير الضروري
- 11 Avic. Met.
- 1 Aver. MC Gen.
شيء موجودšayʾ mawǧūd (pl. ašyāʾ mawǧūda)
n. + adj. šyʾ wǧd – existing thing-
Aver. MC Gen. 175va18: Dicamus igitur quoniam, sicut in entibus quedam impossibilia sunt privari ab esse
Eich. 140, 1: فنقول إنّه كما أنّ فى الأشياء الموجودة أشياء لا يمكن أن تعدم وألاّ توجد
- 1 Aver. MC Gen.
ما يوجدmā yūǧadu
rel. clause wǧd – what exists-
Aver. Ep. Parv. 202rb41: Individuorum autem accidentium vel accidentis quedam sunt entia a causis naturalibus
Blum. 77, 6: واما اشخاص الاعراض، فمنها ما يوجد عن الاسباب الطبيعية
- 1 s.v. wuǧūd Aver. Ep. Parv.
هويةhuwiyya
n. hw – existent, being, entity-
Ps.-Aris. Caus. ch. XV §130: Quod si aliquis dicat quod ens primum creatum, scilicet intelligentia, est virtus cui non est finis, dicemus quod non est ens creatum virtus immo est ei virtus quaedam
Bad. 16, 16: فإن قال قائل بأن الهويّة الأولى المبتدَعة، أعنى العقل، قوة لا نهاية لها - قلنا: ليست الهوية المبتدَعة قوة، بل لها قوةٌ ما
-
Ps.-Aris. Caus. ch. XV §135: Ens ergo primum est mensura entium primorum intellectibilium et entium secundorum sensibilium, scilicet quia ipsum est quod creavit entia
Bad. 17, 9: فالهوية الأولى إذن هى مقدار الهويات الأولى العقليات والهويات الثوانى الحسّيات، أعنى أنها هى التى ابتدعت الهويات
- Ps.-Aris. Caus.
هويّhuwī
adj. hw – having being, existing-
Ps.-Aris. Caus. ch. XV §129: Omnes virtutes quibus non est finis pendentes sunt per infinitum primum quod est virtus virtutum, non quia ipsa sit acquisita, fixa, stans in rebus entibus, immo est virtus rebus entibus habentibus fixionem
Bad. 16, 15: كل القوى التى لا نهاية لها متعلقة باللانهاية الأولى التى هى قوة القوى، لأنها لا مستفادة أو ثابتة قائمة فى الأشياء الهويّة، بل هى قوة الأشياء الهويّة ذوات الثبات
- Ps.-Aris. Caus.
ذو هويةḏū huwiyya
genit. compound ḏw hw – s.th. having (particular) existence (n.)-
Ps.-Aris. Caus. ch. XVII §143: Res omnes entia propter ens primum
Bad. 19, 2: الأشياء كلها ذات هويات من أجل الهوية الأولى
- s.v. huwiyyāt Ps.-Aris. Caus.
كينونةkaynūna
n. kwn – being (n.)-
Aris. Anim. III 731b30: quod est ens nobilius non ente
Brug.: فالكينونة اكرم من لا كينونة
- 1 Aris. Anim. III
أيسays
n. ʾys – existence, ‘is’ (n.)-
Avic. Met. 304, 73: igitur omne causatum est ens post non ens
Marm. 203, 15: فيكون كل معلول «أيْسا» بعد «ليْس»
- 1 Avic. Met.
أمرamr (pl. umūr)
n. ʾmr – thing (i.e. corruptible thing)-
Aver. MC Gen. 174rb58: Sed, quia ostensum est quod entia semper sunt in generatione et corruptione
Eich. 132, 1: لكن لّما كنّا قد بيَّنّا فيما سلف أنّه يلحق الأمور دائما الكون والفساد
- 1 Aver. MC Gen.