errorem ostendere
تخطئةtaḫṭiʾa
n. ḫṭʾ – accusing of error (n.)-
Avic. Gen. 17, 43: Sed philosophus qui subtiliavit huiusmodi scientias et principia naturarum devenit ad finem ostendendi errorem illorum qui tenebant opinionem atomorum
Qass. 92, 7: وأما أصحاب الأجرام الغير المتجزئة فإِن الفيلسوف الذى هذب مبادئ هذه الصنائع فقد أسهب يثنى عليهم، ويقرظهم، على تخطئته إياهم
- 1 Avic. Gen.